اطراف ما اشباع شده از شخصیت های ناقصی که دوست داریم خودمون رو با شبیه کردن به اونها کامل کنیم.نتیجه چی می شه؟
شبیه یه پازل می شیم که هر قسمتش رو با تکه ای از پازل دیگه ای پر کردیم و مسلما جورش نا جوره.
حالا ما هر تیکه ی شخصیتمون رو مدیون یک شخصی ایم.مثل یکی فکر می کنیم و مثل دیگری عمل.
این یعنی حیرانی.
شبیه یه پازل می شیم که هر قسمتش رو با تکه ای از پازل دیگه ای پر کردیم و مسلما جورش نا جوره.
حالا ما هر تیکه ی شخصیتمون رو مدیون یک شخصی ایم.مثل یکی فکر می کنیم و مثل دیگری عمل.
این یعنی حیرانی.